Έψαχνα τρόπο πώς ο μέχρι σήμερα απαιτητικότερος χρόνος της ζωής μου (έμπλεη εμπειρίας η ζωής μου "αφού"!), θα χωρέσει σε λίγες γραμμές. Πώς οι λέξεις θα εγκολπώσουν το συνονθύλευμα αγωνίας, απογοήτευσης ,έκρηξης και τελικά δικαίωσης που αναπόφευκτα ενέχουν οι πανελλήνιες. 

Καταλήγω ότι το χιούμορ είναι ο ευκολότερος τρόπος να φτάσεις με τον νου δυσθεώρητες έννοιες, οπότε τα πράγματα έχουν ως εξής: "Όπως στη δίαιτα δεν πετάς το ψυγείο έξω από το παράθυρο, έτσι και στις πανελλήνιες δεν πετάς το κινητό"! Θα 'θελα να το 'χω πει εγώ, όμως η θυμοσοφία πιστώνεται στον φυσικό μου. Αυτή η φράση μού έκανε το κλικ (θα είχα γλιτώσει πολλά αν δεν την ξεστομούσε!).

Επί έναν χρόνο, όχι μόνο δεν εκπαραθύρωσα το κινητό, αλλά άνοιγα "παράθυρα" στον υπολογιστή, τα ίδια "παράθυρα", στο ίδιο site, στην ίδια platforma. Μπορεί να μη στραβώθηκα μπροστά στις ακτινοβολίες, όμως ξεστραβώθηκα, ψάχνοντας την ταχύτητα, τη συγκέντρωση, το πλάτος, την αντίδραση, την Άρτα, τα Γιάννενα και το άλφα του Κενταύρου (με εκείνους που έμπλεξα)! Και χάρη στα διαδικτυακά θα μπορούσα από την Άρτα, τα Γιάννενα, το άλφα του Κενταύρου και την Ανδρομέδα!

Φοβήθηκα, αρχικά, ότι "όπου δεν έπιπτε λόγος", δε θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να εξακοντιστεί ράβδος. Όχι, δεν εννοώ να με δείρουν για να με κάμουν άνθρωπο, κατά της Καζαντζακικής "Νέας Παιδαγωγικής", αλλά να μου ψάλουν, εκ τους σύνεγγυς, τον αναβαλλόμενο για το τερατούργημα που αξιώνει το όνομα "σχήμα", την εσφαλμένη αντιμετώπιση , το αριθμητικό, την επιπολαιότητα . Αλλά ποιος είπε ότι "γαλλικά" ("παιδαγωγικά γαλλικά") δεν ξεπετάγονται και από τις οθόνες; Γρήγορα οι ανησυχίες μου διασκεδάστηκαν, όταν κατάλαβα ότι όταν η κριτική προσκρούει σε ώτα ευήκοα, είτε δίπλα είναι ο καθηγητής, είτε χιλιόμετρα μακριά είναι το ίδιο και το αυτό.

Πέραν της πλάκας, καταλήγω ότι η επιτυχία είναι επιλογή και όταν λέω επιλογή, εννοώ επιλογή εαυτού. Είχα δίπλα μου ανθρώπους που επί έναν χρόνο σφυρηλάτησαν εκείνον τον εαυτό, τον "καλό" εαυτό, ανθρώπους που σπείραμε αποδοτικά για να θερίσουμε, ύστερα, θριαμβευτικά.

Μέσα από το διαδικτυακό περιβάλλον συνάντησα πρωτοφανή διαδραστικότητα, παροιμιώδη οργάνωση και μνημειώδη συν-κίνηση δασκάλου - μαθητή.

Επιτρέψτε μου να γίνω "η κουραστική " που θα αναφερθεί στην "καραμέλα" της οργάνωσης. Είναι καίριο να σου υποδεικνύουν πώς να μελετήσεις , τί να μελετήσεις και σε πόσο χρονικό διάστημα, να θέτουν στόχους και προκλήσεις, να σε παίρνουν από το χέρι, με λίγα λόγια, και να σου "διδάξουν" πώς το επάγγελμα των ονείρων σου γίνεται το επάγγελμα της ζωής σου...

Τέλος, μάθημα και για μένα ήταν το ότι η τήλεκπαίδευση δεν τροχοπεδεί την ουσιαστική επαφή. Λυδία λίθος στέκεται η πίστη των καθηγητών στον στόχο μου, τις στιγμές που ο ναός της Ιατρικής έστεκε στα μάτια μου απόρθητος. Δεν ένιωσα στιγμή τη χιλιομετρική απόσταση, γιατί πολύ απλά ήταν συνεχώς δίπλα μου... Ιούνιος 2022 Εκείνες τις ώρες ήμουν μόνη μου στην αίθουσα, τουλάχιστον οι επιτηρητές δεν μπορούσαν να τους δουν. Είχαν βρει -προϊόντος του χρόνου- τρόπο να σταθούν και τότε κοντά μου, είχε τρυπώσει το ολόγραμμά τους στον νου... Με τέτοιο "σκονάκι".... ήμουν "καταδικασμένη" να πετύχω. Τί ευλογία!

Φ.Χ. Σεπτέμβριος 2022

Μετά από την άδεια που πήραμε από τη μαθήτριά μας δημοσιεύουμε ολόκληρη την εμπειρία που έζησε μαζί μας δύο χρόνια, όπως περιγράφονται από τα δικά της μοναδικά μάτια!